Bebeğin Gözünden Anne
O küçücük ve daracık yerde
Hep şefkatli bir arkadaş aradım.
Bu arkadaşı dışarı çıkınca buldum.
Ben onu tanımıyordum.
Şaşırdım, beni tanımayan birinin böyle şefkatli oluşuna şaşırdım.
Bana süt veriyordu, ağladığımda hemen koşuyordu,
Yaramazlıklarıma gülerek karşılık veriyordu,
Bana hep iyilik dolu gözlerle bakıyordu.
Şaşırdım, beni neden sevdiğini anlayamadığım için şaşırdım.
Ben üzülünce ondan,
O üzülünce benden bir parça kopuyordu sanki...
Beni büyüttü ve hayatta yardımcı oldu.
Onun bu iyiliklerini ödeyemem
Ama onu sevdiğimi hissettirebilirim diye düşündüm.
Ve ilk konuştuğumda “Seni seviyorum anne” dedim.
Kayıt Tarihi : 2.4.2007 19:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yükselcan Gülenler](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/02/bebegin-gozunden-anne.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)