Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ne güzel bir şiir...duygulandım bu hasretle örülmüş sevgi şiiriniz karşısında...Allah katında sevgili olma lütfunu erdirsin katında...beğeniyle ve sevgi ile okudum...teşekkür ederim paylaştığınız için...selam ve dua ile.
Astokriş türü şiirler genellikle kopuk kopuk olurlar ama maşallahınız var efendim. Yazımda ayrıma tabi tutmasanız ilk harfi şekli dikkat çekmeye yönlendirmeseniz bizleri asla hissetmeyecektim ben astokriş olduğunu.
Oldukça akıcı ve içten bir çalışma olmuş.
Rabbim analı babalı büyütür inşallah gözbebeğiniz GÖZDENUR'u.
Allah zihin açıklığı versin Gözdenur hanımefendiye.
Yanaklarından öpüyorum.
Selam ve duamla,
bir ömür mutluluklar sevgilerimle harika bir şiir olmuş bitiş muhteşem tebrikler tam puan
TEBRİKLER ÜSTADIM YÜREĞİNİZE SAĞLIK ALLAH SEVDİKLERİNİZLE BİR ÖMÜR BOYU HUZUR VE MUTLULUK VERSİN KARDEŞİM.AYRICA DEĞERLİ YORUMLARINIZ İÇİNDE TEŞEKKKÜR EDERİM .SAYGI VE SEVGİLERİMLE.
G özlerimi açtığım her an, yoksun yanımda
Ö ylesine acı hasretin, kaynar kanımda
Z aman geçmez buralarda, ölürüm sensiz
D ünyan küçük sen küçük, neyaparsın bensiz
E llerin minik, yüreğin minicik, gözlerinde gülücük
N e olurcanım, biricik kızım, gönder bir öpücük
U ğurumsun, bebeğimsin, sen benim her şeyimsin
R ahat duramaz oldum artık, benim tek ciğerimsin
Ü züm üzüm gözlerin, bakar fotoğrafında bana
N e zaman dolabımı açsam süzerim seni kana kana
V irane olup çıldırırım, gellmek bilmiyor teskere
E min ol yavrucuğum, bir daha gitmeyeceğim askere
R ahat uyu sen beşiğinde, hayalim sallıyor seni her gece! ....
Yüreginize saglik Harika bir calisma Kizinizada Ömrü boyunca Basari Huzur ve Mutluluklar Dilerim Tabiki Ailanizede Kaleminiz Daim Hersey Gönlünüzce Olsun Saygilar...
GÖZDE NUR
uzun ve sağlıklı ömürler.....tebrikler
RABBİM GÖZDE NUR'A UZUN VE SAĞLIKLI ÖMÜR İHSAN EYLESİN. USTA KALEME YAKIŞIR GÜZELLİKTE BİR AKROSTİŞ OKUDUM. TEBRİKLERİMLE
Sayın Kaya Ünver,
Allah'ım Size Sevgili Gözde Nur'a ve Annesine sağlıklı mutlu güzel bir ömür nasip etsin.
Yüreğinize sağlık olsun.
Leman Subaşı
allah zihin açıklığı versin hemşehrim kızınıza. tebriklerimi sunuyorum. selam ve dua ile.
Özlemle bütünleşmiş duygulu güzel bir şiir okudum Usta kaleminiz daim olsun...
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta