Bebeğim Şiiri - Hüseyin Kır

Yaşın ne de küçüktü bebeğim,
Henüz doğmamıştın ki
yani yaşın yoktu bebeğim ve de hiç olmayacak

Bir gecenin sabahında ölünce ölümün ne olduğunu bilmiyordun sen
çirkefin de günahın da bebeğim

Hep derler ya doğduğum gibi ölebilsem ne güzel
Sen doğmadın ki bebeğim, doğamadın ki

Bir anne karnında 7 ay
Ömrün vefa etmedi ki doğasın
‘ Bir gece sarsıntısı ansızın’
Doğumu göremeden gördün ölümü

Annen seni düşünüyordu enkaz altında
Senin için ağlıyordu bebeğim

Dünyayı göremedin diye üzülüyordu
ağlayamadın diye ağlıyordu

Dünya ağlatır insanı bebeğim
Daha doğarken ağlarsın

Gülüşler suniydi burada bebeğim
güzellikler gibi de fani
Bir gülen görsen de bebeğim inanmayacaktın ki,

Baban sana hasretti bebeğim
Yüzünü hiç göremedi
artık annen de göremeyecek

Dünya da sana hasret bebeğim
Sen de hasretsin dünyaya

Bir özlem ki anlatamam bebeğim çekilecek acılara, sızılara
Ağlayamadım diye ağlamak bu
Göremedim diye görmeye hasret olmak bebeğim,
Doğamadım diye doğuma

Kimse sevinemedi doğduğuna
Kimse de inanamadı öldüğüne
Çünkü doğmamıştın bebeğim
Olurmuydu doğmadan ölmek,
Kazanılırmıydı vermeden emek

Ve eğer dünyadan göçmekse ölmek
Ve eğer hayatı geçmekse ölmek,
Ve ukbayı tanımaksa dirilmek
Dirilmekse eğer Allah’ı bilmek

Nice ölüler yaşıyor burda,
Niceleri var, ölmeden ölmüş

kefensiz cesetler, mezarsız ölüler,
ölüsüz mezarlar var burda bebeğim

Ruhunu mezara gömmüş insanlar
Günah çöllerinde ruhunu arar
Bakar da dünyanın şatafatına
Üç kuruş rahata ruhunu satar

anlamaz ruhunun önceliğini
tanımaz RABBİNİN yüceliğini

Maddeye vererek önceliğini
Kendini ölmeden ateşe atar

tartar da ruhunu sahte kantarda
Üç kuruşa her şeyini satar da
Ve girer günaha battıkça batar
Bebeğim, üzülme ve de ağlama
Ölüm de güzeldir yaşamak kadar.