Bebeğim Şiiri - Hayrullah Gülsün

Ömrümü yıldızlar gibi süsleyen bebeğim,
Ömrüme baharlar getiren kelebeğim!

Gönlümü sevginle vurmuşsun zincirlere.
Demirlenmiş gözlerim gözlerinin içinde.

Çağırıyorsun beni her gece binlerce kere,
Allah dahi çağırır kulunu her gece bir kere.

Sana neden kızamıyorum,anlayamıyorum;
Başımı alıp uzaklara gitmiyorum?

Sana kızmaya niyetlendiğim an
Başlıyor pişmanlığım,yüreğime saplanıyorsun.

Olmasına rağmen tahammülüm camdan şişe,
Kırılmaması; şaşırıp kalıyorum bu işe.

Akis misin ,ayna mısın;
Büyücü müsün,sihirbaz mısın?
Beni büyülemeyi
Harut’tan, Marut’tan mı öğrendin?

Seninle tekrar bağlandım hayata.
Sen olmasaydın
Nasıl da geçerdi bu dert, bu tasa.

Sana kıyamayan avuçlarımın arasında
Yaralı, minik ,bir kuş gibi çırpınma.
Deli dalgalar gibi vurma
Başını sağa sola.
Sığınma kırılgan koylara.
Yüzündeki bebeksi duruşu savurma.

Gerek yok kaleme, kağıda
Hiçbir, zorlu,uzun yola.
Bir bakışın yeter bana,
Yeter de artar seni anlamama.

Ömrümü yıldızlar gibi süsleyen bebeğim,
Ömrüme bahar getiren kelebeğim!

Rahatım kırılgan sırça.
Uykularımı parça parça
Bölüyorum senin rahatına.
Uykuna ve huzuruna can feda.
Sür sürebildiğin kadar sefa.
Bir kez yaşanır çocukluk.
Bir daha ele geçmez bu oyunluk.

Ömrümü yıldızlar gibi süsleyen bebeğim,
Ömrüme bahar getiren kelebeğim!