Bebeğim Şiiri - Mahmudiye Düzkaya

gözümden yaşlar damlar bebeğim
hüzünler odama çötüğü zaman
elimde solgun resmine baktığımda
hatıralar pervane olur bebeğim

ellerinde kalsın yorgun ellerim
sıcaklığında yıkansın bedenim
sevdamda gül açtı gülen gözlerin
gamzeleri gonca reyhan bebeğim

saçının bir teli goncadır bana
boyunu benzettim ireyhan dala
teninin sıcaklığı yeterdi bana
yinede yetinmem anla bebeğim

kirpikle yumulu anılar gizli
avuçlarımda resmin çizili
ben senden uzak sen benden gizli
hatıralar yoluma pusu kurmuş
bekler bebeğim

ellerim arıyor pembe bulutu
gözlerim arıyor seni bebeğim
ellerin ellerinde kalsada kilitli
yinede yetinem anla bebeğim

gözlerin gönlüme baktığı zaman
kalbim kanadı inan bebeğim
dudakların tebesümle dolduğu zaman
ateşi bağrımda yaktın bebeğim

ellerini arıyor yorgun ellerim
sıcaklığına hasret üşüyen bedenim
ruhumu okşuyor gülen gözlerin
gülümse gülümse küsme bebeğim

ancak seninle var olabildim
ancak seninle gün görebildim
gidince sensiz gör ne hale geldim
hiç insafın yokmuş zalim bebeğim

kanadı kırık kuşlara döndüm
bir avuç kurumuş yaprağa döndüm
suları kuruyan pınara döndüm
ayrılık duvarını ördü bebeğim

saçının bir teli goncadır bana
ellerinin sıcaklığı yeterdi bana
bu ayrılık zulümdür zulümdür bana
inan sensiz günlerim zindan bebeğim