Bebeğim. Şiiri - Ömer Gölge

üşüyorum......
kirpiklerim de donmuş bir çiy tanesi yaşam
gözlerim ışığını yitirmiş
bin yıllardır umuda olan açlığından.
korkuyla yontulmuş bir sfenks gibi hissiz
ve anlamsız bir dikiliş şimdi benimki
hayatın tam orta yerinde

oysa ne harlı ateşler yaktık
ve ne közler hayatlar buldu
cehennemler gibi sıcak nefeslerimizde
sırf sen kavgasız yarınlara doğasın diye
silebilmek için zulmün kara gölgesini
henüz ışığa açilmamış gözlerinden
adalet ve özgürlüğü soluyasın diye geldiğinde
bu köhnemiş kürenin üzerinden....

barış için savaşmanın garip çelişkisini
diriltmek için öldürmenin kaosuyla harmanladık
ne yaparsak yapalım bebeğim
bütün insani ideallerimiz için
onların ürettiği silahları kullandık.