Bedenim yırtılırcasına parçalanırken
Bütün vücudum dünyanın acısını çekerken
Yüreğim her bahar çiçeği gibi
Tomurcuğunu patlatmış güneşe doğru gülmekte
Ve bütün sevinciyle senin bir gülüşünü beklemekteyim
Kalbimden vücuduma yayılan
Ana duygusu acılarımı dindirmekte
Evet yavrum-
Dünyanın en büyük acısını
Ve en büyük mutluluğunu
Aynı anda,senin varlığınla yaşamaktayım
Yavrum varlığın,
Önce kalbimde,sonra rahmimde
Ve şimdide kuçağımda can bulmakta
Gülüşünle yaşamaktayım,
Döktüğün her gözyaşı ile erimekteyim
Gül bebeğim hayat boyu gül
Pembe yanaklarına tuzlu gözyaşları
Hiç yakışmıyor
Kayıt Tarihi : 8.10.2006 18:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esengül Koçak](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/08/bebegim-117.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!