Bebeğe Büyü Şiiri - Ali Tekmil

sabahlardan bir sabah
bir sığırcık karası kapladı göğü
muştuyu her yere götürüyordu

bir bebek doğmuştu güne
sağrısında ağır bir sancı yalnızlıktan
dizlerinde uzun uzun yokuşlar
göbeğinde sıkı bir düğüm
bize doğru geliyordu

kimsesi olan kimselerle büyüyecekmiş
gördüm
merhabaya susamış topuklarıyla ilerliyordu
bir karanfil kızılına doğruldu yolu
yalnızlığa iyi gelirmiş rengi
sonra
bir çift papatya atladı avuçlarına
katıymış koyuymuş yolların karanlığı
önce güneş eritmeliymiş gözleri
o yüzden
badem çiçeği ve kardelen
dolaştılar yüzünü
kıyamaz hep ilkyaz olurmuş zaman

sonra
gelincikten incelik
gülden gülücük
hatmiden hâl hatır sormalar koydu çocuk
bülbülden ses
kumrudan sohbet
serçeden sekme
arıkuşundan bilgelik beğendi
kartaldan kanat
atmacadan hız
şahinden göz kuşandı gözlerine
baktım tutmuyor gözü beni
ırıyor yolu benden
toplayıp ayaklarımı avuçlarıma
koştum ardından

diline bir ıslık yetiştirdim mavi
beline bir aşk kuşağı sevmelerden
nas’olsa öğrenir dedim havayı
ezberi dil alsın mavilerden

Ali Tekmil / 14.01.2002 – Urla.