Bebe Şiiri - Abbas Paksoy

Genç kız’la, genç oğlan, âşık oldu.
İç’lerine, sevgi ateş’i doldu.
Günah’ın bedeli, günahsız kul’du.
Kalmayan bir canı, verdiler bebe.

Doğunca, süt’lü memeyi sundular.
Yalancı emzik’ten, medet umdular.
Göz’lerini, ninni’lerle yumdular.
Kalmayan sevgiyi, verdiler bebe.

Dil’inle, konuşmayı öğrettiler.
İki ayaküstünde, yürüttüler.
Neşe doluydu, senin görüntüler.
Kalmayan güveni, verdiler bebe.

Kötü nefis, her beden’de dolanır.
Göz’ün gördüğüne, gönül sulanır.
Paksoy'un iç’i de, bir hoş bulanır.
Kalmayan hayal’i, verdiler bebe.