I
Göğsümde
bir tren devrildi.
Ben bir kazanım.
Bir lastik teker.
Şarkıların biraz
oksijen istedikleri
bu yaşlı yüreği sakinleştirmeye
yeter mi bir iğne?
Göğsümde bir demir yığını
bağımsız olmak istiyor.
II
Yüzüm yok benim:
bir grafik, yanan bir düğme,
ekranda bir zigzag.
Kan benim kanım değil,
bir şişeden geliyor,
bir tur atıyor ve kentin altında
üvez ağaçlarının ortasında
bir kanaldan çekip gidiyor.
Anonimliği öğreniyorum.
Bir sayıyım ben.
Süngerim.
III
Evren bir yatak,
ovası var, plajı, tatlı tatlı
inleyen ırmağı var.
Buradakileri ziyaret ediyorum:
havlu, küvet,
kendisiyle tartıştığım şırınga
çünkü yaşam karmaşa, çünkü yaşam pıhtı.
Bazen bir örtü altında tir tir
bakım isteyen bir şiir
buluyorum.
Yatak, evrenim oluyor.
IV
Küçülmeyi öğrenmek gerek.
Dört duvar sarı
uzakta bir hastalık ateşi gibi
geniş alanım varken.
Pencere hiçliğe bakıyor,
gece korkuya.
Çıkarıp atıyorum ceketimi, ayakkabılarımı
ve on iki sözcüğe indiriyorum şu eski sözlüğü.
Giysi dolabı herhangi bir çocukluktan söz ediyor bana.
Tavandan biraz yaklaşmasını istiyorum.
Tek kola ihtiyacım var
ve yarım bir dize.
Bir saat sürüyor bir yüzyıl.
Siliyorum bir perşembeyi, pazarı, salıyı.
Tasarruf ediyorum yaşlılıktan.
V
Söyler misiniz, kimin kanıdır
damarlarımda dolaşan?
Cesaretiniz yok mu yanıtlamaya?
Laboratuar analizlerinden
yeterli bir sonuç çıkmıyor.
Ne şu adama ait bu kan
ne safkan ceylanlara,
ne de şafaktan önce
benim için toplanan yıldızlara.
Bir hemşire sır veriyor:
O Denizin kanı bu:
onca köpük, bir camgöz,
bir ada ve bir yığın esriklik!
Çeviri: Aytekin Karaçoban
Alain BosquetKayıt Tarihi : 16.8.2013 21:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama hiçbir at cehenneme gitmez
neden tesadüfi deniliyor yahut denilmekte ısrar ediliyor?.çünkü metafizik denen o sırra maddesel hesaplamalarla yaklaşılıyor ve bundan dolayıdır ki ,bir türlü fiziğin yanında bir de metafizik alem var denilemiyor.hani eski kelimelerle zahir ve batın denilen kavramların insanoğlunda birlikte var ve barışık olduğu halde ,gerçeği tam göremeyen hatta çıkarcıların eline mahkum edilen madde ile mana, sanki biri diğerinin düşmanıymış gibi gösterilip yüzyıllarca ve hâlâ çarpıştırılması hadisesine ne nedir?...bugün nasıl ki Hintlilerin tamamen metafiziğe yönelip hayatın madde boyutunu hafife almaları bana göre ne kadar yanlışsa, sadece maddi kaynaklara yönelip işte hayat budur diyerek manadan uzak birey ve toplumların yaşatılmaya çalışılması da o derece yanlıştır.
öz olarak insanda var olan madde ve mana dengesi yaşanılan zamana göre özellikle üzerine basarak söylüyorum ‘yaşanılan zamana göre yeni görüşler ortaya konularak’ mutlak korunmalı ve bu sayede insan içindeki ve dışındaki sıkıntılara tatmin edici cevaplar bulmakta zorlanmamalıdır..
..
bu nasıl bir kaza belaydı da böyle bir şiir yazdırdı bu şaire?. beş duyusunun dışına çıkmış adeta bir zerre olmuş evreni ve evrendekileri alt üst edip damarlarında dolaştırıyor. Bu dolaşmanın sırrı nedir acaba?
çıkış nedeni hastanede bulunması mı? kanser verem tifo tren kazası mı?
yok canım onlar bahane!
hemşirenin sırrında saklı o
o denizin kanı dediği.
ah o denizin kanına ki!
insanoğlu doğduğu günden beri sorduğu ve sorması gereken sorulardandır bu!
bu sözlerimle şiirin dışına çıkıp başka bir şeyler mi empoze etmeye çalışıyorum acaba?
hayır hayır…
bilinmelidir ki bu soruları Einstein da soruyordu Mevlana da!!!.
iyi şiirdi vesselam
saygılar
Tek kelimeyle mükemmel...
TÜM YORUMLAR (7)