“Be”yazdı Bakışların

Böyle buruk bakma bana!
Bilirsin;
ben,
bilinmez bir beldenin bozkırlarında
buldum, benliğimi.
Biraz baygın,
biraz bitkin bir bakıştı,
beni bende bitiren.
Bildik bozgunların bıraktığı birikintilerde,
birikti, bozduğumuz bütün bilmeceler.

Belki büyülü bakışların bestesiydi, bu.
Belki besteli bakışların büyüsü…
Belki bendeydi, Belkıs’tan beri bekletenler.
Belki bentti, birliğe benliksiz bedenler.

Bileğimi binlere biledikçe,
barışsadım, birileri bozgunlar beledikçe.
Bazen buğdayda bitkin başak besledi beni;
bazen Babilin büyük bahçeleri…

Bilge bozguncular başta,
bütün bakışlar bıraktı, beni boşlukta.
Bunu böyle bil!
Böyle buruk bakma bana!