Be ümmetin sersem kulu Şiiri - Hasan Hazani

Taşı, taşla taşlıyorsun
Be ümmet,in sersem kulu
Arap'ları besliyorsun
Be ümmet,in sersem kulu

Şeytan orda ne arasın
Arama hiç bulamazsın
Taş'ların ne işe yarasın
Be ümmet,in sersem kulu

Ölmedi bak hep yaşıyor
Beynin'siz aklın deşiyor
Sense kendine şaşıyor
Be ümmet,in sersem kulu

Lanet diye bağırırsın
Anırırsın, böğürürsün
Sevap diye övünürsün
Be ümmet,in sersem kulu

Şeytan orda yıl'lar yaşar
Senki öldü diye coşar
Senin aklın almaz şaşar
Be ümmet,in sersem kulu

İnanmam şeytana haşa
Dersin tapar'sın bir taşa
Dönmüşsün yolunmuş kuşa
Be ümmet,in sersem kulu

Şeytan'a lanet edersin
Boşa varvara söylersin
Mekke'ye boşa gidersin
Be ümmet,in sersem kulu

Hac'da zemzem'ler içersin
Böyle kendinden geçersin
Bak kendine biçaresin
Be ümmet,in sersem kulu

Hazani der behey hacı
Düşünde kendine acı
Yoktur derdinin ilacı
Be ümmet,in sersem kulu.
(h.hazani)

Siirde yazılan varvara kelimesinin anlamı:

Boşuna fazla'ca anlamsız laf eden kişiler.