Be Hey Muteber! Şiiri - Özge Can

Bana aralayıp içeri güneşi doldurduğun perdeyi gönder.
Gözümdeki perdenin tozu silinsin.
Asayım yanına farkı-ı zamanımı seyredeyim
Sökeyim tek tek
Ruleti kendime getirsin başıma düşen her darbede

Bana parmak aralarından akan suyu gönder.
Yüzümü yıkayayım ben de.
Arınayım gördüklerimden,
Maruz kaldıklarından zoraki şahitliğimin
Kırklanayım
Çarptıkça h2o
Belki olmaz gelecekte her bir damlası için arbede.

Bana uzaklara dalıp içtiğin kahve fincanını gönder.
Kulp bulayım her rastlantıda titreyen ellerime,
Terleyen avuçlarıma.
Tanrım, n’olur, daha çok kafein!
Dalıp gitmesin sen harici hiçbir düşünce serde.

Bana tarağının bir dişini gönder.
Savaşayım canavarlarla tek dişi kalmış.
Dökülen saçların kement olsun,
Kamçı olsun davamdan vazgeçmemeye.
Çarklar dönsün,
Deva olsun zaman her derde.

Bana, perdeyi diyorum,
İçeri güneşi doldurduğun perdeyi gönder.
Dolanayım,
Kaybedip kendimi yuvarlanayım
Sonsuz merdivenlerde.

Güne, başa, sana gönder beni diyorum,
Her seferinde!