Be Gülüm Şiiri - Hacı Gürbüz 2

Be Gülüm ³⁰

Karın yağışını izliyorduk
pencereden uzun uzun bir zaman
Dağların yamacına yamaçlarına
üfürüp yığıyor rüzgâr karı
vız vızz diye esiyor iliklerimize
kadar işliyordu soğuk
Kaba yel gelince
kar topu oynardı çocuklar
cıvıl cıvıl gülüşe gülüşe
yumuşardı kar bir anda
pamuk gibi be gülüm

Sonra cemre ilkbahar
çıka geldi peş peşe
kuşlarda bir telaş bir telaş
cıvıl cıvıl yuva kurmaya başladılar
Oğlak kuzu çayıra çimene doğdu
arılar vızır vızır ağaçlara
çiçeklere daldılar
Doğa yeşilleniverdi
herkeste her yerde bir hayat
telaşı başlayıverdi be gülüm

Sonra yaz geldi
kimi çalıştı karınca gibi
kimi de yattı aynı benim gibi
tembel tembel
Ekildi biçildi toplandı
meyveler al al oldu tatlandı
nasıl geçti zaman su gibi
anlayamadık be gülüm

Sonra sonbahar geliverdi
Hatay’da yangın çıktı
kuru yaş yaktılar bütün ağaçları
hayvanların çığlık sesleri göğe yükseldi
Duymadık duyamadık onca canı
yakmasalar olmaz mıydı be gülüm

Sonra zaten güz geldi bak
birer ikişer düşüyor
ağaçların yaprakları
Aynı hayal bahçemiz gibi
düşüp karışıyor ağlayarak
çatır çutur galezleri toprağa be gülüm

Ayı yıldızları bile seyretmiyorum
uzun uzun gelmiyor içimden
Soğuk havalar giriyorum içeri
örtüyorum kapımı
Çöküyor öylesine bir zifiri karanlık
karanlığın en kuytu köşesinden
akıyor içime yalnızlık
Artık dönsen olmaz mı be gülüm
kaçıp giden zaman
en büyük pişmanlık