Be gülüm Şiiri - Sebahattin Kaplan

BE GÜLÜM
Seni yürekten sevdim anlamadın sen gülüm
Didemden aktı yaşlar kan rengi oldu gözüm
Uzattım kollarımı sarmak için belinden
Kollarıma kelepçe vurdun sırma telinden

Kanadından vurulmuş ala turna misali
Uçmak istiyor lakin kalmamış hiç mecali
Çatlamış duvarları sırça köşkün sarayın
Dermanı yok bu derdin boşuna aramayın

Kopacak ipler sanki bir gün ince yerinden
İniltiler duyulur şu gencin makberinden
Yalnızlık girdabında debelenip durursun
Öz benliğen nedendir prangalar vurusun

Akşam ayak ucuna koysam bu garip başı
Deryalar söndüremez volkandaki ataşı
O deliksiz uykudan uyan artık düş yola
Gülşenin de gülü der bülbüllerle kolkola

Saplama hançerini seven kalbe be gülüm
Ölmeden öldür nefsin çünkü yakındır ölüm
Sakın tutma yasımı giyme sakın karalar
Vurduğun hançer değil dilin yürek yaralar.
26.12.2020 ...06.30