Be Gülüm Şiiri - Osman Onuktav

Be Gülüm

Gittiğin günden beri gelir diye beklerken
Solmuş çiçekler açtı, nerde kaldın be gülüm?
Sana hasta şu kalbim heyecandan teklerken
Kapanmaz yara açtı, nerde kaldın be gülüm

Dört mevsim on iki ay, gece gündüz hesapla
İçimdeki yangını söndürdüm hep serapla
Yürek teselli bulsa geçiyor ıstırapla
Bir ömür gelip geçti nerde kaldın be gülüm

Küskünler barıştı bak, edilen onca sözden
Yazın sonu bellidir göz kırpar kışa güzden
Gürledi gökte bulut şimşek bahsetti bizden
Yedi renk ışık saçtı nerde kaldın be gülüm

Kırıldı tüm aynalar göstermiyor yüzümü
Duvardaki resminden ayırmadım gözümü
Bu ayrılık sınarken körükledi közümü
Külüm savrulup uçtu, nerde kaldın be gülüm

Kafkasi de aklına, bir an gelse olmaz mı?
Düğümlense sözlerin, gözün yaşla dolmaz mı?
Gönlünde g/iz olanı arayıp da bulmaz mı?
Hayatın tadı kaçtı, nerde kaldın be gülüm

Osman Onuktav
Kafkasi
16/10/2018