Be gülüm Şiiri - Hasan Belek

Bu kış gecelerinde seni anar
seni düşlerim sevdam,
ben senin en çok sesini
ürkek ceylan gibi titreyen
nefesini sevdim be gülüm.

Nereye dönsem nereye baksam
sen varsın
nasıl bir sevdadır bu bilinmez
bir an sesin kulağımda
yankısı silinmez
bir an yanımdasın
sanki kanımdasın be gülüm.

Ben senin en çok gülüşünü
bülbülün güle sevdasını şakıyan
ötüşü gibi,
gülüşünü sevdim be gülüm.

Ben seni sevdim be gülüm
sen benim içimde açan
ve dahi hiç solmayan gülümsün,
dallarında şakıyan bülbülümsün
be gülüm.

Ben senin en çok ışığını
gözümden gönlüme giren
sonra özüme inen ışığını,
her anımı aydınlatan ışığını
sevdim be gülüm.

Ben senin zalime boyun eymeyişini
yoksula merhametli
zalime direnişini
sevdim be gülüm.

Ve dahi..

Ben senin o şefkatli yüreğini,
sıcacık ana yüreğini,
sevgilerin dahi paraya değişildiği
bir dünyada hiç değişmeyen
yüreğini sevdim be gülüm.

Ben seni çok sevdim be gülüm...

HASAN BELEK 04/03/2014