Be Gülüm Şiiri - İlhan Seyfi Türker

Ah! basıl anlatsam bilmiyorum ne desem,
acı çekmekten usandım, bıktım be gülüm.
Düşmanımdan olsa da ardından sövsem,
ne çektiysem dosttan çektim be gülüm.

Yenik düştüm vicdan denen kardeşe,
Boyun büktüm şerefsize kalleşe,
Dertler derya olmuş gelmiş peş peşe,
Mutluluğu bir yana attım be gülüm.

Sevdim de gönülden, sevilmedim bir kere,
Düşündüm yar diye, yıllar yılı boş yere,
sonunda çıkınca yorganda pire,
pervasızca yorganı yaktım be gülüm.

Sevgiyi en üstün meziyet bildim,
Gönülden kini, nefreti sildim,
iyilik yaptım hep kötülük buldum,
Ne ettiysem kendime, ettim be gülüm.

Yalanmış dostluklar sevgiler yalan,
Anladım ama bana oldu olan.
Mutlu günler var mazide kalan,
onlar da olmasa, bittim be gülüm.

Sonunda çıkarttılar imandan dinden,
birine vurmaya hazırım dünden,
Beklemeyin artık insanlık benden,
vicdanı pazarda sattım be gülüm.

Bıktım artık bu dünyanın işinden,
Kestim elimi ekmeğinden aşından,
sen de beni atma ne olur başından,
senden gayri herkese, küstüm be gülüm....