Be Gülüm Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

Yarınlar bugünüm, bugünler dünüm
Eridim günbegün, bittim be gülüm
Yazılmış alnıma bu hazin sonum
Daldıkça hayale, yittim be gülüm

İçimde sönmeyen kor ateştin sen
Boraydın bağrımda estikçe esen
Kopmazdı kıyamet, sevgilim desen
Genç yaşta ölüme yattım be gülüm

Her gece hayalde, düşte gördüğüm
Özenip bezenip gülle ördüğüm
Dolayıp dilime, ettim kördüğüm
Elimle sevdamı ittim be gülüm

Toz pembe hayaller, söner her seher
Tutuşur narınla, olurum buhar
Görmedim ömrümde taze bir bahar
Pes edip havluyu attım be gülüm

Kıt aklım gafletten uyanmaz sanma
Göz akım kızıla boyanmaz sanma
Yüreğim acına dayanmaz sanma
Sürüdüm onca dert, güttüm be gülüm

Adını koymuştum: gönül hırsızı
Cevabın hazırdı: sevda arsızı
Diner mi ölmeden bu derin sızı
Kahredip feleğe çattım be gülüm

Sevmiştim o eşsiz, zalim kadını
Aradım yıllarca buruk tadını
Dağlara taşlara yazdım adını
Sürülüp Fizan’a gittim be gülüm

Alnıma yazılan yalnız keder mi?
Bilmem ki borcumu bir can öder mi?
Dilesem Tanrı’dan kabul eder mi?
Sevdikçe batağa battım be gülüm

Ufukta görünen bir gemi belki
Bin umut doğurur içimde bil ki
Gözümden dökülen öyle bir sel ki
Gölleri okyanus ettim be gülüm

Dalmış da görürüm bir tuhaf rüya
Rastladım Mecnun’a çöllerde güya
Razıymış Leyla’lı tek damla suya
Derdini derdime kattım be gülüm

Yaptırdım adına bir sırça yapı
Ölçülmez çevresi, karesi, çapı
Kapandı üstüme çelik zırh kapı
Esaret hapını yuttum be gülüm

Bir şans ver demiştim, Allah aşkına
Yiyince silleyi, döndüm şaşkına
Lütufi der düştüm, dev bir taşkına
Ebedi huzuru tattım be gülüm