Be Gönül Şiiri - Kazım Alkan

Boşuna gamlanıp kederlenirsin,
Kaderde olanlar olur be gönül...
Her olur olmazı kaderlenirsin,
Yazılan yerini bulur be gönül...

Her şeye takatın yetiremezsin,
Dünyanın gamını bitiremezsin,
Sırtına yüklenip götüremezsin,
Sen gidersin, Dünya kalır be gönül...

Zahiri aştın da batında mısın?
Yedi kat göklerin katında mısın?
Kainat çöktü de altında mısın?
Neden seni kaygı alır be gönül...

Gel, şu kaygılara bir yol: 'yeter'! de,
Boşuna kalırsın dertte kederde;
Ne gelenler kalır, geldiği yerde,
Ne giden geriye, gelir be gönül...

Akıttın çeşmini oluklar doldu,
Dertlene dertlene, dertler kök saldı;
Dünyanın elemi sana mı kaldı,
Yaratan işini bilir be gönül...