Gönül. Şiiri - Selma Şanal

Ne geldiyse başına,bil ki cahilliğinden
Doğruyu yanlışı gör,uslan artık be gönül,
Şansın bir gün dönecek,sanma kendiliğinden
Birazda sen kadere,yaslan artık be gönül.

Derildi gönül bağın,yıkık virana döndü
Kor gibi yangınların,bir damla suda söndü,
Şafak saydığın vuslat,geldi geçti bu gündü
Bir çizgi çek üstüne,eyvallah de geç gönül.

Doymadın acılara,işte büküldü belin
Nasır tuttu genç yaşta,hem ayağın hem elin
Hepsi hakkın olsa da,ödediğin bedelin
Yarısı saflığından,anla artık be gönül.

Alıp başını gitsen,kim arayıp soracak
Hani nerde dostların,koruyup kollayacak,
Sığındığın her liman,elbet seni kovacak
Yok olup gideceksin,bir kuytuda be gönül.

Gurur denen kamburu,çıkarıp at sırtından
Vazgeç hayallerinden,vazgeç artık hırsından,
Yeter diş bilediğin,bir yalanın ardından
Kaybolup gideceksin,ummanlarda be gönül.

Ah edip söylendiğin,şikayetlerin niye
Kadere sitem edip,isyan etmek neyine
Her döndüğün yanlışı,kâr say cahilliğine
Kes artık hesabını,direnme artık gönül.

00:57__13.08.13