Be Gönül Şiiri - Ozan Yayla

Yeter artık, mutluluklar dile de,
Ağır, ağır yola düşek be gönül...
Çok gol yedik, yer kalmadı file de,
Düdük çalsın, sal'a düşek be gönül...

Ağlanacak halımız var, gülüyon,
Oyun bitti, halâ dilek diliyon,
Bu Dünya'da çok dolandık, biliyon,
Azda orda dile düşek be gönül...

Gün görmedik, binemedik Porşe'ye,
Hasret kaldık, özlem çektik herşeye,
Sanki burda sahipmiydik birşeye,
Varsın olsun, çöle düşek be gönül...

Kızılırmak, Ceyhan, Fırat'ı geçtik,
Kıçımız tutuştu, kıratı geçtik,
Biz Dünya'da kaçbin sırat'ı geçtik,
Mühim değil, kıl'a düşek be gönül...

Bir taşın üstüne taş koymadıkki biz,
Yarı açtık, bir kere doymadıkki biz,
Zaten ipek, atlas giymedikki biz,
Alışkınız, çula düşek be gönül...

Şu Dünya'da bir ahbabın, dostun yok,
Ağustos'ta titirersin, postun yok,
Senin bunda hiçbir suçun, kastın yok,
Kız olmazsa, dul'a düşek be gönül...