Be Gönül Şiiri - Meryem Keskin

Dağ bayır demedin, aşırdın beni,
Koşturdun peşinden yordun be gönül.
Hal bilmez bir yâre, düşürdün beni,
Param parça ettin, kırdın be gönül!

Saran olmadımı, yaralarını?
Can diyene canan, derdin be gönül.
Çıkar başındaki, karalarını,
Kimlere kırıldın, sardın be gönül!

Yine oyunlarla, kandırdın beni,
Neyidi benimle, derdin be gönül.
Yalancı bir yâre, yandırdın beni,
Sevda kurşunuyla, vurdun be gönül!

Bir şehrin vatanın, var mıdır bilmem,
Geldin toprağımda, durdun be gönül.
Seninle yolculuk, zor mudur bilmem,
Ömür mezatın da,kardın be gönül!

Ne yapsam ben seni, avutamadım,
Maşuka nameydin, sırdın be gönül.
Yıllar geldi geçti, uyutamadım,
Ayaklar altına, serdin be gönül!

Bülbülü güllere, küstürdü zaman,
Hesabı maziden, sordun be gönül.
Kapanmış yolların, dağların duman,
Harlanan bağrımda, nardın be gönül!

……Meryem Keskin……
……08.02.2025……..
……6+5.11.hece…..