Be Gardaş Şiiri - Refik Kutlu Kul Refikî

Her sene er gelir gamsız oturur
Şu bizim sıvasın kışı be gardaş
Cüzdan ve keseden neler götürür
Buna dayanamaz kişi be gardaş

Başlar bitmez olur yağmuru karı
Elde kalmaz artık tükenir varı
Çiçekleri solar bal yapmaz araı
Yıkılır duvarı taşı be gardaş

İnsanı yanıktır türküler dizer
Çoğu gurbet elde yoksulluk üzer
Zengin olanlarda fakiri ezer
Yoksulun kıttır aşı be gardaş

Toz dumanlı eser keskin yelleri
Bacı, gardaş diyor tatlı dilleri
Geç de açsa lale, sümbül gülleri
Döker gözlerinden yaşı be gardaş

Tarihi türbesi gözlere hoştur
Dert ile çabası sofrada aştır
Her evin nüfusu beş altı baştır
Saymakla bitmiyor boşu be gardaş

Diyorlar madenle dolu dağlara
Her sene göçüyor kalan sağları
Verin olur sahipsiz kalan bağları
Eğirdir dostların başı be gardaş

Refiki’yem bitmez bu dert bu çile
Kim muhtaç olmaz ki dal ile güle
Yoksula ettiler her türlü hile
Garibin rast gitmez işi be gardaş

Refik kutlu /19.03.2009