Be Evlat Şiiri - Abbas Paksoy

Ben de geçtim, çetin yollardan.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.
Bir fayda bekleme, kullardan.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.

Alın yazın, gelir başına.
Sakın güvenme, yoldaşına.
Bir sır söyleme, haldaşına.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.

Birisine, umut bağlarsın.
Sevinirsin, hem de çağlarsın.
Bazı geceler de, ağlarsın.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.

Önüne, bir sofra kurulur.
Geçmişinden, hesap sorulur.
Umut biter, beden yorulur.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.

Gözüne; Güzel günler tüter.
Bu hayatta, beterden beter,
Sabır ederken, ömür biter.
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.

Paksoy’um da, düşecek daldan.
Belki; Tutanın olmaz, saldan.
Elini çeken, yağdan, baldan,
Gayrı; yetiyorsun, be evlat.