Ne oldu ki böyle yaktın kendini
Bir beyaz kefene sardık edemi
Neden böyle terk eyledin yurdunu
Yurdun viraneye döndü be edem
Ataş yaktın köz düşürdün içime
Kalkıp görsen aklar düştü saçıma
Her gün giren çakır gözlüm düşüme
Güllerin açmadan soldu be edem
Türküler çığırdım acım dinmedi
Benim feryadımı kimse duymadı
İçerime düşen ataş sönmedi
Edem de yürekten yandı be edem.
Sensiz bu dünyanın tadın bulamam
Unutamam artık seni unutmam
Amanat oğlunu ele bırakmam
Yavrular babasız kaldı be edem
Hayalin gözümden gitmiyor her an
Kadir Mevla böyle vermişse ferman
Acı haberini duyduğum zaman
Celiloğlu deliye döndü be edem
Hüseyin CELİL
25 Şubat 2006
Kayıt Tarihi : 22.4.2006 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
19 Eylül 2005'de aniden elim bir kaza sonucu vefat eden çok kıymetli en küçük kardeşim Erdem Celil'in vefatı aileyi olduğu gibi benide derinden yaraladı onun acısı üzerine
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!