Be dünya Şiiri - Bayram Ataç

Öyle zaman olurda, biter sandım şu derdim
Bir bir sevdiklerimi, senin bağrına verdim
Daha ne çektireceksin, acının dibini gördüm
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Kader savurdu beni, ser sefil bir köşeye
Ben doğalı hasretim, biraz olsun neşeye
Gönlümü mahrum ettin, istediği her şeye
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Söyle ben ne yaşadım, bunca zamandır düzgün
Ya tümden dertli oldum, yada hep biraz üzgün
Doya doya gülmedim, senin bağrında bir gün
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Ne hayali kurduysam, sağa sola savurdun
Düştüğüme bakmadan, vurdukca daha vurdun
Yüreğimi kor gibi, içerimde kavurdun
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Baktığım aynaları, gözüme düşman ettin
Cehennem yakın kaldı. daha kötüye ittin
Yediğim ekmeğime, zehir zıkkımı kattın
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Düşlediğim her umut, çarkında yarım kaldı
Vurduğun her bir darbe, dertlerden derde saldı
Böyle vicdansız olman, ömrümden ömür çaldı
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Gönlüme sığınacak, gözümde tek duraktın
Azgın dalgalarında, hep limansız bıraktın
Küllenmiş har ateşi, bağrımda yine yaktın
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya

Dönüp nereye baksam, bütün ışıklar söndü
Öyle buhranlar verdin, dünyam tersine döndü
Damarımda kan bile, buzlara dönüp dondu
Benden daha ne kaldı, almadığın be dünya
Daha benden ne kaldı, çalmadığın be dünya