Be Çocuk Şiiri - Nevzat Seçen

Gülümseyerek doğduğunda,
Küçücük yüreğinle ses verdin be çocuk.
Söz verdiydik sana,söz diye,
Büyük güzel dünya için.
Savaşın olmadığı,
Kanın dökülmediği,
Çocukların ağlamadığı,
Beyazla karanın birleştiği,
Leylakların boy atıp,
Yaseminlerin gül koktuğu,
Sevginin ezeli olduğu
Bir dünyada yaşatacaktık.
Yapamadık be çocuk, yapamadık.
Yaptırmadılar.
Engellendik,horlandık,
Arsızın elinde kaldık,
Yalancının dilinde.
Kaçamadık be çocuk kaçamadık.
Hamido şehre indi,
Köroğlu dağda,
Bolu Beyi de mecliste.
Ah çocuk,
Tutamadık sözümüzü çocuk,tutamadık.
Hırsızı baş,
Hortumcuyu üst yaptık ellerimizle.
Ellerimiz kırılsaydı be çocuk,
Kırılsaydı be.
Saklayamadık,
Sabrettik,sustuk.
Karalar bağlattılar,
Âh ettik.
Seni büyüttük ama,
Sözümüzü yedik be çocuk,
Sözümüzü tutamadık.
Utandık senden saklandık,
Ekim narı gibi kızardık.
Sattırdık memleketi be çocuk sattırdık.
Sattırdık geri alamadık.
Haram oldu bize dökülen kanlar,
Suratımıza tükürür oldu
Erenler,evliyâlar.
Size, iyi ata olamadık,
Atalarımızın emanet ettiği,
Söz verdiğimiz vatana bile
Sahip çıkamadık.
Çıkamadık be çocuk,
Bırakmadılar.
Elimizi,,gözümüzü bağladılar,
Çözemedik çocuk,çözemedik.
Delicesine taptık
Paraya mala,
Örfümüzü çaldılar üç pula.
Özendik kaçtık, gavur ele,
Dönemedik be çocuk,dönemedik.
Bin yıllık ecdâdı
Mahzenlere attık,
Gömdük tarihe.
Haram lokma yedirdiler,
Ele avuç açtık.
Muhtaçlara muhtaç olup da şaştık.
Düştük be çocuk,düştük,
Yapamayacağımızın sözünü verdik.
Elli milyon gencin vebâlini aldık,
Allah katında günahkâr olduk.
Allah bizi affetmez artık.
Sen affet bâri,
Sen affet be çocuk.