be Azrail, yok işte
kalmadı bende çekilecek can
kesseler, damarımdan yok akacak bir damla kan
ne diye gelir durursun her gece
Senden önce geldi
Sen gibi bir melek;
dile dedi benden bir dilek
diledim, olalım dedim sonsuza dek
O dedi hayal et.
Aklım, fikrim, umudum oldu kefaret.
Ben oldum yaşayan hayalet.
O
O bazen nimet, bazen lanet
Neyse hadi
Allah'a emanet.
Kayıt Tarihi : 27.10.2018 20:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil İbrahim Orhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/27/be-azrail-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!