Ben küçüktüm seni kaybettim anam
Sana doyasıya bakıp koklayamadım
Ana ne demek bilip hissetmedim
Hep ibretle baktım etrafımdaki çocuklara
Seni hissedip yanımda olduğunu görmeyi o kadar çok isterdim ki
Ama kaderimmiş anam seni kaybetmek
Biliyor musun be anam
En çok ne için ölmüş olmana sevindim
Hep babam ve halalarım derdi ki
Annen çok çekti derdi
Ölüpte yalan dünyadan kurtulduğuna sevindim
Yaşayıp da acı çektiğini görmek içimi yakardı be anam
Dayanamazdı yüreğim acı çektiğini görmeye
Ah be anam ne bahtsız kızın varmış
Ne yerini bildi ne de yurdunu
Açılan her kapıyı evi zannetti
Oysa sen yoksun ya be anam
Yerim yurdum da yokmuş
Hani sen gitmişsin ya be anam
Benim yürekte beni terk etmiş
Ah be anam sen yoksun ya
Üşüyorum yazın bile
Yüreğime kış girdi be ana
Sen gittin gideli
Canımdan can koparılmış haliyle yaşıyorum
01.11.2010
Pazartesi
Kayıt Tarihi : 12.2.2014 14:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fadime Almamış](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/12/be-anam-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!