Be Adam! Şiiri - Gürkan Aydın 2

Adam var, adam gibi,
Sözünün eri, yüreği engin ve güvenli
Işık saçar etrafına
Varlığı ile eşsiz ve sevimli

Adam var, kalanı ne demeli!
Kin ve nefret dolu içi
Her sözü yalan dolu, riyakar ve mesafeli
O sadece sever kendisini
Ve kendi gibilerini

Asla huzur vermez
Zaten huzur bulduğu da şüpheli!
Kin ve nifak sokar çevresine
Yoktur edebi, gerçek seveni

Bugünü vardır, yarını şüpheli
Akıtır zehrini içeri içeri
Kendini bir halt zanneder
Bilmez ki ondan öncekileri

Adam olmalı önce insan, Adam!
Gerçekten sevmeli ve sevilmeli
Riya, yalan ve dolansız
Bağrı açık gezebilmeli

O zaman işte fethedersin evreni
Evren de gerçekten sever seni
Neden geldin bu dünyaya haydut efendi
Belki de nasıl gideceğin şüpheli

Sen sen ol , bil kendini
Yazık etme, kul etme kimseyi
Niceleri geldi geçti
İyileri yazıldı duvarlara, kitabelere
Kötüleri silindi gitti bir gecede

Unutma insan olduğunu
Mutlu edersen huzur bulduğunu
Bu kadar mı sevgisiz büyüdün be adam
Nefretin, kinin ona mı!

Adam demiş hamdım oldum
Oysaki kafadan hadım bilmez ki
Bilmez ki tüm kötülüklerin
Birgün kendine döndüğünü

Adam olmalısın önce, Adam!
İnsan doğan, neslen insan
Ama
Adamlık öyle mi!
Adam doğulmaz, olunur ama
Bilinmez sana baki mi...

Adam dedimse, yanlış anlama
Cinsiyetin konu bahis değil,
Adamlık cinsine özel değil,
Sen adamım diye ortada gezerken
Seni yutar ham diye hatun kişi...⁠⁠⁠⁠

Sözün özü adamım diye ortada gezmek değil,
Adam olmak önemli "Adam" gibi...