Be Adam Şiiri - Muhittin Laçin

BE ADAM

Hangi rüzgâr attı bu bataklığa
Çırpındıkça batıyorsun be adam
Tezgâhı kurmuşsun şu hurdalığa
Hiç alıp yok satıyorsun be adam

Topaldan âmâdan körden diyorsun
Gök düştü su çıktı yerden diyorsun
Bin bir bahaneyle ben ben diyorsun
Kaderine çatıyorsun be adam

Dünyayı asmışsın saçın teline
Kesmiş örüklerin vermiş eline
Nefsin gururunu sermiş önüne
Üzerine yatıyorsun be adam

Kale kapısını görmüyor gözün
Ceviz kabuğuna dolmuyor sözün
Fındıkkabuğuna sığmıyor özün
Yine atıp tutuyorsun be adam

Üç sofraya oturacak dayın yok
Dört çorbaya tuz atacak payın yok
Beş fincana bir atımlık çayın yok
Bol kâseden atıyorsun be adam

yanlışı üstüne yorgan yapmışsın
her bastığın taşta iz bırakmışsın
bir pireye kırk yorganı yakmışsın
akşam sabah tütüyorsun be adam

sekiz buçuk köyden adın duyuldu
dokuz buçuk kyden gölgen kovuldu
astarın yüzünden pahalı oldu
ününe ün katıyorsun be adam

kışın ayaz yemiş berdüş gibisin
meyhaneden tezmiş sarhoş gibisin
yolunu kaybetmiş baykuş gibisin
virane de ötüyürsun be adam

Şair Muhittin laçin