Be Abla... Şiiri - Ozan Yayla

Gerdire, gerdire dümdüz olmuşsun,
Çıkıntı kalmamış tende be abla...
Maymuna dönmüşsün, böyle n'olmuşsun,
Acayip olmuşsun sende be abla...

Apartuman topuk, etekler mini,
Cahile rastlan zor tutar kendini,
İmanı kaybolur unutur dini,
Belki dayanamam bende be abla...

Boya koymamış hep sürmüşsün yüze,
Sünmüştü iyice, değerdi dize,
Silikon takınca olmuş bir füze,
Nükleer başlık memende be abla...

Soğukta kürklenin, açan sıcakta,
Bütün gözler o baldırda, bacakta,
Gezersin hergün bir başka kucakta,
Adresin değişir günde be abla...

Her gece pavyonda barda geziyon,
Buluyon bir keriz, tarih yazıyon,
Doğruyu deyince niye kızıyon,
Başkası varıdı dünde be abla...

Herşeye bir kılıf, kın uydurursun,
O'nuda emelinden caydırırsın,
Şeytan'a pabucu ters giydirirsin,
Titirer karşında Cin'de be abla...

Kutsallık kaldımı, hani, nerende,
Kokuşmuşluk kol geziyor yörende,
Korkarım seni bu halde görende,
İmanda yok olur, dinde be abla...

Gururun hırsına olmuyor mani,
İzzetin nefisin ne oldu hani,
Her zaman tetikte, hazırsın yani,
Çorapta giymiyon, donda be abla...

Ozan YAYLA derki; açığı olmaz,
Bu işin yarımı buçuğu olmaz,
Günahın büyüğü küçüğü olmaz,
Bir gramda bir, bir tonda be abla...