Be...! Şiiri - Mustafa Yaralı

Umulmadık yerden, ummadık zaman,
Gümbür gümbür gelir, üst üste darbe.
Kaygısız sanmayın, aman ha aman,
Tepeden tırnağa girmişim harbe.

Kıyamete kadar sürer bu savaş,
Bazen ölümüne, bazen da yavaş
Bilirim toprağa düşecek bu baş,
Olağan dışımı? Bunda ne var be.

Benimde beynimde şimşekler çakar,
Benimde içimden ırmaklar akar,
Sizi yakan ateş beni de yakar,
Neresinde nur? Neresi nar? be.

Kim ne kadar insan? Nedir ölçüsü?
Nasıl karar verir? Benlik dürtüsü,
Tavla tahtası mı? Âdem örtüsü,
İnsanın üstüne; atılmaz zar be.

Bu meydanda mertler, erlik renginde,
Havalara girmez, gezer enginde,
Sende “Büyük cihat” nefis cenginde,
Yaralar açmadan yaralar sar be.

Niyet okuyucular falıma bakar,
Kendi meşrebince yaftalar takar,
Nerede fazilet, erdem ve vakar?
Cehilce kehanet, İnsana ar be.

Menfaat ta nedir? Çıkar da ne ki?
Koltuk neme gerek, yetmez mi seki?
Dağıttık topladık, bir bulduk tek’i,
Gönül kazancımız en büyük kâr be.

Ta ezelden beri, yaralı bu baş,
Nihayet insanım, değilim ki taş,
Acılarım dostum, dertlerim yoldaş,
Şu koca dünyada kim kime yar be?

13.O1.2010…….MUSTAFA YARALI