Bb Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Ciddi hayaller kurmaktı tek suçumuz.
Kumdan kale yapmak yerine çekiç sallamayı tercih ettik.
Kayda değer bir gülümsememiz olmadı.
Her köşeyi döndüğümde geriye dönmek istedim zaman zaman.
Adımızla anılmadığımız zamanlarda oldu.
Bir parkın bankında uyandığımda.

Biliyorum çok sigara içiyorum,
Ama odam yanlızlık kokuyor.
Keşke sen koksaydı birazda.
Tüm ayrılık şarkılarını buruşturup atsaydık bir kenara.
Sen söyleseydin de ben dinleseydim sabaha kadar.
O zaman saçlarım bu kadar dökülmezdi belkide.
Kırış kırış olmazdı yüreğim.
Ve en karalık yollarını aydınlatırdı gözlerim.
Belkide...
Kim bilir...

Bedenlere hapsolmuş ruhlarız bu evrende.
Yanlız benimkinin yarısı sende,
Seninkinin yarısı bende hüküm giymekte.
Gurur gardiyanların uyumaksızın nöbette.
Ve gururun, onuruma direnmekte.

Aşkın adı bana o günden beri işkence.
Hayat, saçma sapan hayallerin oluşturduğu bir silsile.
Artık gelme hayallerime.
Solan çiçekler, bir daha yeşermemekte.