Zaman 1950, Dünya açlıkla uyutmuş yıllarımızı.
Yoksulluk kokar, Bizim çocukluğumuz hayatımız.
Yollarımız yoksulluk kokar, Biz yoksulluk kokarız.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Onun içindir ki, bilinsin, hiç yoksulluk kokmaz...
İnancımız, saygımız, sevgimiz ve gönlümüz!
Yüreğinize nefesinize sağlık üstadım. Beğeni ile okudum. Eniçten selam ve saygılarımla. Esen kalınız.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta