Bazı Yaralılara - Süreyya Berfe... Yüz Ş ...

Nereye bakıyorsun
İşte yaralı insanların fotoğrafları
İşte yangından çıkarılan çocuk cesetleri
Bu, savaşmış bir atlının sakat kalan ayağı
Bu kesik kol, önemsiz bir iş kazası

Kime bakıyorsun
İşte bacağından alınan üç parça kemik
İşte bombardımandan sonraki yaralılar
Bu, sınırı geçemeyenin aldığı yara
Bu yarım adam, küçük bir işkence hatası

Neye bakıyorsun
Sayamazsın o ciğerdeki yaraları
Kime bakıyorsun
Bilemezsin geçmişindeki yaraları
Nereye bebeyken nazar boncuğu
Kime büyüyünce kurşun yarası

Ama sen
Yine de verirsin çiçeğini yaralı ağaç
Uçarsın yaralı keklik
Kan diner yol açılır
Gün döner gece kısalır

İsteyen denize isteyen kendine baksın

BAZI YARALILARA

Sanat, hayatı anlatır. İnsanın algısı, projektörleri nereye dönükse onu görür, onu algılar. Peki, sen nereye bakıyorsun? Hayatı gerçekten görüyor musun, yoksa sadece bakıyor musun?

Bu hayatta yangınlar, savaşlar, iş kazaları var…Hastalıklar, ameliyatlar, sınır boylarında kaçaklar ve hapisler, işkenceler var. İnsanların görünür ve görünmez yaraları var. Küçücükken sevdiğimiz, özenle büyüttüğümüz çocuklarımıza büyünce copları, kurşunları yakıştırıyoruz… Farkında mısın?

Dışarıdan bakarsan hayat akıp gidiyor… Dünya sanki eskisi gibi dönüyor… Yaralı bir ağaç gibi şairler yine güzellikler sunuyor insanlara ümitle… Şair, yaralı bir şiirini havalandırıyor… Olur da kan diner, ümidiyle…

Şair elinden geleni yapmış ve bir güzellik sunmuştur… Artık ümit, hayatın güzelleşmesi için isteklenmek, küçük küçük bir şeyler yapmak insanlara, okurlara kalmıştır…

“İsteyen denize isteyen kendine baksın”

Şair, kendisi gibi memleket meselesi düşünen duyarlı yüreklerle, değeri bilinsin ya da bilinmesin “elinden geleni” yapma konusunda sözleşmekte, onlarla dertleşmektedir.