Bazı Şeyler Şiiri - Fikret Yıldırım

bakakalırım bir bulutun ardından bazen nedensiz
bazen de kavrulmuş kestane kokusu ardım sıra
cağaloğlu yokuşu’ndan çok çıktım ben
efkâr tepesi’ne ömer seyfettin’in

çin seddi’nde sigarayı bıraktım meselâ
“sen hiç de türke benzemiyorsun” dedi alman kardeşim
ben de senin sülâleni –diyemedim

“biz selçukluları okuduk tarihinizde”
dedi havana’daki kahve gözlü güzelim

“hoş geldin amerika’ya
bu dünyanın ilk tramvayıdır”
san fransisko’daki ak saçlı bilge
elini omzuma gözlerini gözlerime koyup

tek kelime söyleyemedim pekin’deki taksiciye
‘çingilizce’sini çözemedim
kolorado’da cem’den içtim kahvemi
“abi ya buraya kadar da mı geldiniz”
los angeles’te hiç görmeden aşık olmuş amerikalı tanıdım
-sesine candan erçetin’in

kahire’de hasan sultan camisi’ndeydi
kabri şah rıza pehlevi’nin
girerken selâmünaleyküm çıkarken para ödedim
tutankhamun'un mikerinos'taki esrarına hiç eremedim

nahcivan’da esma sultan türbesi
paris’te notre dame kilisesi-
akıl ermez bu insanlık silsilesi

bazı şeyler dedim kendi kendime
belki hepsi ama hepsi belki de
yaşadığını sandığın birer gerçek
birer düşmüş
erişilmezliğinde hakikatin