Bazı Korona Anıları Şiiri - Nevzat Dağlı

Çocuklara yüklendik koronalı günlerde,
Oğlumuz, gelinimiz bizim için yoruldu.
Kızımız, damadımız riske girdi önlerde,
Sağlıkta emek verdi, çok yaralar sarıldı.

Zorunlu ayrılıklar hasretler döktü bazen,
Evde yalnız kalınca hüzünler çöktü bazen.
Bizden yardım bekleyen boyunlar büktü bazen,
Yüreğimiz bölündü tam ortadan yarıldı.

Kardeşler aradıkça yalnızlık uçtu gitti,
Dostlar moral vererek umutlar saçtı gitti.
Günler, haftalar, aylar böylece geçti gitti,
Bazen coşan isyanlar bilinç ile duruldu.

Torunlarla, annemiz yürekte kaygımızdı,
Endişemiz yüksekti, gizlenmez duygumuzdu.
Sağlıkçıya duyulan sevgimiz, saygımızdı,
Onlar görev başında ta yürekten vuruldu.

Dini alet edenler bazı var, bazı yoktu,
Hataları görmedi, yürekte sızı yoktu.
Hurafe geriledi savaşta izi yoktu,
Virüse karşı cephe bilim ile kuruldu.

Halkçı yerel yönetim halka istasyon oldu,
Devletten bana gelen maskeyle losyon oldu.
Kumpas kuranlar oldu, provokasyon oldu,
Bazen bunun hesabı mazlumlardan soruldu.

İşini iyi yapan tarafsız bakan vardı,
Kimi ad yapmak için ortaya çıkan vardı.
Fakat kendi suçunu ellere yıkan vardı,
Bu nedenle bir yerde çok gönüller kırıldı.

Çok mutlu olacağım kimseye yük olmasam,
Nevzat’ı aciz görüp hüzün ile dolmasam;
Çıkıp işimi yapsam evde bağlı kalmasam,
Sanmasa kimse bizim defterimiz dürüldü.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat