Bazı Günler Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Geçiştirilesi günlerim oldu ara sıra
Yıkılmaz bir heykel misâli kalmasını umduğum,
Ama yerle bir olduğunda farkettiğim
Tutanaklı günlerim oldu acımasızca.
Kanayan her bir yaramın, her bir dermanı
Sanki tılsımlı gibi bir yerlerde saklı.
Öylesine kendimi yılgınlıklarda büyütmüşüm ki;
Sevinçler sanki bu semte hiç uğramaz.
Çocukca sevinçlerim hep gelip geçti
Ama kaybetmekten korktuğum, kendimden bile sakladığım
Hem acıyla vuran, hem de düşündükçe mutluluk saçan
O yüreğime yarı yarıya yapışıp kalan günlerim.
Kimsesizlik kadar kötü bir şey var mı acaba?
Dört duvarına bakar gözlerin; medet umar,
Ya da ansızın yeter dediğinde çalan telefonun
Ya da hiç çalmayan kapın çalar o an.
Ama yok yok.
Acım yumru olur boğazımda,
İsyan bile etsen kime, ne zaman, neden?
Bazı günler olur aşındırır avuçlarında sakladıklarını
Biriktirdiğin umutlarını alır gider.
Denizi severim ben, hem de sıkı bir aşık gibi
Denizi severim bana benzediği için.
Neler var onun içinde neler.
Baktığında hep mavidir, hep yüce, hep huzur verir.
Ya içi? Neler barındırır içinde?
Seviyor muyum ben kendimi?
Evet o bazı günlerde seviyorum galiba kendimi.
Bazı sakladıklarım var kendimde, alamadıkları
Çalıp kaçıramadıkları.
O bazı günleri seviyorum;
Her hücreme yaşama ümidi saldıkları...