Bazı Aşklar İstanbul Gibidir

Bazıları İstanbul gıbı sever,sokak sokak koklar sevdiğini
Her köşe başında saçından bir tel bulur
Ve elini tuttuğu her mahallesi,onun evi gibidir artık
Pamuk helva,kağıt helva derken bir zaman
Sahil kenarlarındakı sohbetler canlanır gozunde adamın
Dedim ya bazıları İstanbul gibi sever sevdiğini,her martı çığılığında onun sesi
Bir Karaköy yada galata köprüsünde yürür gibi yürür adam elinde olmasa da eli
Sevdadır hissettiği,aşktır beslediği karşılığı olmasa ne çıkar ki
Karşılık versin diye sevmez ki sevdiğini,
Tıpkı Sarayburnu’nda gelmeyecek sevgiliyi beklemek gibi
Bazıları İstanbul gibi sever sevdiğini
Çamlıca’da gün batımı,Beşiktaş’ta gün doğumu gibi
Sonra bir vapur çığlığı olur hasret yüreğinde
Atlayıp mavi sulara akıtmak ister içindeki karartıyı adam
Ve denızın dıbındedır ayakları,hanı bırakıverse kendını Maramara olacaktır aslında ağlamaya yakın gözleri
Yapamaz korkar,ölümden değildir korkusu o hiç gelmeyecek sevgiliyi beklerken hanı olur da bır gun gelırse,ona ıhtıyacı olursa ve o olmazsa ne yapar sevdıgı
İşte bu korkudur aslında adamı her gun oldurup,her gun dırılten,bu acıya tahammul etmesıne sebep olan tek gercegı
Bazıları İstanbul gibi sever gecesi belalı,gündüzü sevdalı
Bazıları İstanbul gibidir çok güzeldir,çok çirkindir
Ama İstanbul gibidir sevdikleri işte vazgeçilmezdir
Bazı aşklar İstanbul gibidir ve tektir…