Bazı Anlar Vardır Şiiri - İlknur Mersin

Bazı Anlar Vardır

Bazı anlar vardır,
Güçlü olmaya çalışmaktan yorulur insan.
Tutmak ister günü yürekten,
Koşmak ister yalın ayak toprakta.
Bazı anlar vardır,
Masum, temiz bir sevgiyi özler insan;
Bir başka boyuta geçmek ister.
Bazı anlar vardır,
Ağlamak ister insan,
Kendini kendine anlatır.
Büyükse yüreğindeki sevgi,
Bütün dengesizliklere karşı,
Denge olmak ister insan.
Birikir yağmur damlaları gibi,
Dolar, taşar sel olur,
Alır götürür nefreti,sürükler sevgisi.
Bazı anlar vardır,
Sevilmek ister insan.
Sevmenin yorgunluğunu
Atmak ister üstünden.
Dökülen gözyaşlarında
Bitmiştir koca bir mazi.
Ya unutacaksın, ya da unutulacaksın.
Unutulmadan unut ki
Kendi tuzağına kendi düşsün.
Vefasız kâlplerden
Sevgi istenmez bilesin.
Yaşadığın darbeler yetmezmiş gibi
Bir darbeye daha hazırlama kendini.
Sev seni seveni;
Unutma unutmayanı.
Bazı anlar vardır,
Bütün isimlerden,bütün kavramlardan kurtulup;
Sadece insan olmak ister insan.
Sonsuzluk evine girmeden önce,
Sebep ve sonuçlar üzerinde düşünür,
Cevaplar arar insan.
Güneş tenimi yaktı,
Rüzgâr saçlarımı dağıttı.
İnsanların bazısı kalbimi avuttu;
Kimi yalanla, kimi gerçekle.
Sonuçta insanız hepimiz.
Gün doğar, ısıtır her gün.
Ama sen yoksan üşürüm ben.