Bazen yoklarım kendimi ulu ağaç çınarım
Bazen yol kenarında kurumuş pınarım
Bazen yakın olurum yaradana özümden
Bazen de uyarım kör şeytanın saltanatına
Bazen dolaşırım biçare derviş gibi
Bazen dost ararım yalnız kalmış gibi
Bazen isyan eder yıkarım dünyayı
Bazende olurum yeni doğan çocuk gibi
Bazen pireyi deve ederim içimde
Bazen denizi yakarım bir dal kibritle
Bazen aşk perisiyim kendi kendime
Bazende Ferhat olur dag delerim aşkından
Bazen Mestan-i olurum mısranın içinde
Bazende kum gibi savrulurum çöllerde
Bazen içmde gurbet gibi yaşarım hayatı
Bazen de bitti sanırım bu ömrün saltanatı
Bekir Dişbudak
Kayıt Tarihi : 15.10.2009 23:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bekir Dişbudak](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/10/15/bazen-yoklarim-kendimi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!