Bazen Ve Şimdi Şiiri - Hamza Sabancı

Bilir misin yalnızlığı sen
Öfkeli başını alıp, serhat dağlara vurduğun oldu mu?
Yada bir kıza vurulup,
Deli Fırat olup aktın mı yare doğru?
Gönül bahçende çiçek olup açan yarin
Bir kelebeğin kanadında kondun mu saçlarına.
Hiç üşüdün mü ayaz gecelerde
Mehtabı yar sanıp, dalıp ta seyrine…

Sen
Bazen deli Fırat olup bana aktın
Bazen güneş, bazen çiçek olup bende açtın
Bazen yüreğimin coğrafyasında bir kelebek olup uçtun
Gözlerimin mercan kuyusuna
Kirpiklerimde kayboldun
Bazen yanağımın sarp dağlarında akan bir nehir
Bazen damarlarım yol, sen içinde yalnız bir yolcu
Bazen lal dilime bir damla su oldun…

Şimdi ben; senden uzakta,
Sensiz ve kimliksiz bir halde,
Adresim yok.
Gökyüzünde kaybolmuş bir turna gibi geziniyorum
Bir günah heybesi yükledim sırtıma
Senin gözlerinin uzağında
Elinin rüzgarının savurduğu
Gözlerinin seline kapılıp
Gidiyorum...