Bazen bir zamanlar çok yakın olan şeyler sana çok uzak olur…istemeden elinde olmadan…bazen zaten sende uzaktayken bile taa senin en içinde olur, ne o bilir bunu ne sen bilirsin..en yakında içindeyken bile elinde olmadan hiçbir şey yapamazsın sadece… bazen senin haberin yokken birileri senin ismin üstünden kavga eder, üzülür…üzülen tarafı bilirsin onun içinde sen üzülürsün içten içe… yeter ki benim için üzülmesin dersin...öyle uzaktan uzaktan hayranlıkla izlersin bazen bazı şeyleri…hayat ve kadere sitem edersin…herkes seni mutlu sanar kendi içinde…bırak öyle sansınlar…ah edip yansınlar…bazı şeyleri istemek zordur birilerinden mesela ‘sessiz’ olmasını oda mecburen…belki de haklıdır zamanında konuşmadığım için şu an ‘sessiz’ kalmalıyım, o sessizlikte seni bulmalıyım…hiç sorun değil buna da şükür…
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam