Bazen terk edilmek ölümdür

ortalık aydınlandığında
acı çeken biri sanat müziği söylüyordu
uykuyla uyanıklık arasında
kurumuş nehirde sandalda ķürek çeken birine benzettim sesini
ebabiller şaşkındı
ben de şaşkındım
haylaz bir sesti sesi
belliki eğitimsizdi...

sonra bir kadın sesi bastırdı onu
ayaklanmanın bir kıvılcımı gibi parladı
sen görürsün geliyor dedi zabıta polis
önce ben uyandım sonra başkaları uyandı
ana avrat dümdüz gittı atletli bir adam
senin geç bulup kaybettığini kıçına sokacağım dedi

önce ambulans geldi
sonra itfaiye
sonra polis otoları
adamı hayatta tutmaya çalışıyorlardı sanki
birileri atla diyordu
birileri yazıķ
kimmiş neciymıiş
balkonlardan kollar uzanmıştı
telefonlar iş başındaydı
kurumuş nehirde sandalda kürek çeken biri
atlamıştı çatıdan
çığlıklar kopunca anladımki
gerilen çadırı bilerek ıskalamıştı...