Bazen sorarlar'ya
“Ömür nasıl geçti?”
İşte cevabı böyle bir yerden gelir:
Ömür;
aceleyle büyüyen çocuklukta,
geç kalınmış sevinçlerde,
vaktinde söylenememiş cümlelerde geçti.
Biraz bekleyerek,
biraz sabrederek,
çokça susarak geçti.
Sevdiklerimizi uğurlarken,
kendimizi erteleyerek,
“sonra” dediğimiz her şeyde geçti.
Kimi gün bir duaydı ömür,
kimi gün içimize çöken bir yorgunluk…
Ama en çok da
anladığımız hâlde değiştiremediklerimizde geçti.
Ve şimdi dönüp bakınca, insan fark ediyor:
Ömür, sandığımız kadar uzun değilmiş.
Yani demem o ki..!
Dünyalık için; kırıp, kırılmaya hiç değmezmiş.!
Nûrferah / Züleyha AKTAŞ
Tarih: 17.Temmuz.2021
Saat: 13:51
Züleyha Aktaş
Kayıt Tarihi : 19.12.2025 01:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!