Bazen kendimle konuşur, kendimle güler ve kendimle ağlarım,
Bilirim ki kendimdeki BENden başka kimsem yoktur...
Bazen amaçsız yaşanan hayatın saçmalığını anlamak için,
Satrancı şahsız, 101'i okeysiz oynarım...
Bazen eski bir gramofondan mahur bir beste çalarım,
VE ben sadece ama sadece MÜjgan'la fenalaşırım...
Bazen klişeleşmiş hayatları ve şeytanlaşmış bürokrasiyi hiçe sayarım, Nahoş gönüllerden, globalleşmiş yalanlardan uzakta...
Bazen de bütün bazenleri boşverip kaçak bir çay demlerim,
bir yudum senden alırım bir yudum benden bir yudum da bizden...
ynılsmlr..
Kayıt Tarihi : 14.10.2013 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!