Bazen Korkarım Şiiri - Önem Altar

en serin yerlerimizde açan birer çiçektir o göz temasları
hayat sinyalinin en kuvvetli geldiği o anda kaçmak olmaz
bilakis kalıp kendimizi kaptırmalıyız

ama bu, bir gemide kaçak yolcu olmaya benzemez
şehirde devşirdiğin serüven tutkusunu dağlamadan onlar
-kuralına göre oynayanlar-
sobelenip ebe olmadan
gemilerin tahıl depolarında
bilmediğin dillerde konuşan kızların hayalini ısıtırsın -hohlayarak-
kaçarsın

hapishaneden tünelle kaçmakta
derinin altında yol alan irinin
sivilceye ulaşmasını andırır
saplanan kurşun öbür taraftan çıkar
merhaba ile hoşçakal arasında
hayatlar karşılıklı değiştirilir

sabahla susan birinci ve ikinci kemanlar
yerini onca insana yamyam dansı yaptıran tamtamlara bırakınca
bilirsin, artık hiç bir akıllı söz sabrettiremez seni
çiçeklerle kandırılmış parklara sığmayan dinginliğin
seni şehirden kaçmaya azmettirir
azmettirilmekten kaçmaya mahkum olursun

ona yakıştırdığın aşkı sildiğinde bir kadın
artık sadece maddi bir şey olan senin tenine dokunduğunda
hiç bir şarkı bir zamanlar uğruna onca şeyi fırlatıp atabileceği
duygularını diriltemiyorsa o kadının
yine kaçarsın
- erkekliğin onda dokuzu kaçmak, biri saklanmaktır, peki ya kadınlar? -

bir de gri gök gürültüleri vardır
ansızın acımaksızın durmaksızın saldıran
' al sana gerçek dersin ' dersin
boğuşup yenilirsin
sana 'erkekler ağlamaz derler '
ama erkeklerin de ırzına geçerler

sonra yine yakalarlar seni
yine aynı şeyler yaşanır
ırzına geçile geçile atlı karınca hayatın döner durur

bütün bu kaçmaklar arasında
aklında bir yerlere kaçmazsa
bir gün servis hakkı sana geçer
bırakırsın topu saha kenarına
kaçarsın