Bazen Kendimi Sende Kaybediyorum

Berbaber adım adım yürüdüğümüz Fatih sokaklarını; bu gece yalnız arşınladım..
Kulağımda sana yazdığım ve Radyo'larda okuduğum şiirler... Seni artık Mısralarla anıyorum..
Ah Şu Kahrolası cümleler.. ve hiç tanımadığım yüzlerde yüzünü..
Bana bakan gözlerde gözlerini aradım..
Hiç birinde Yoktun sevgili...
Hiçbirinde yoksun...

Karahazer çiçeği gibisin..ruh'uma dolanan; yedi renginle yedi düele kafa tutan
dönüp dolaşıp beni sensizliğinle vuran..
Bazen kendimi sende unutuyorum.. en derin Sukut'lara sarılıp..
Geceyle Konuşuyorum..
Aklıma takılıyor gülüşlerin..
tüm kent'te siren sesleri yankılanıyor..
solgun bir cenaze gibi geçiyorum caddelerden..
Sevgili..
Bir aşk Miktarı kadar beni kendime getirsen diyorum?
Hani; Şöyle bir silkelesen.. Gökkubeden alıp Zühre yıldızana çaprsan..
sonra Denizleri döksen başımdan aşağı..
Karşıma geçip gözlerime baksan..
Ben geldim desen..
Ellerim'e solmamış karahazer çiçeklerimden versen..
Bir tebessüm edip.. bin güldürsen...
Çok şey istedim biliyorum..
Tek başıma tutsak olduğum bu kent'te
Sadece seni istiyorum..
Yalnızca seni..
Anla be Sevgili...

Fatih...Surlar.. Ve Camii..

Ölüme doğru Özgür adımlarla yürüyorum..
Yorgunum..
Yol uzun.. Ve Sen yoksun